«Ένα αγόρι “φυλακισμένο” στο σώμα ενός κοριτσιού ή το αντίθετο, πρέπει να περιμένει την άδειά σας;»

Άρθρο για τη Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου

Πιθανότατα όλο αυτό που συμβαίνει με την ταυτότητα φύλου οφείλεται σε μια παρεξήγηση. Ας επιχειρήσουμε να τη λύσουμε, λοιπόν...

Γράφει ο Νίκος Δεμισιώτης

Κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να αλλάξει φύλο. Ναι! Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό. Από αύριο το πρωί δεν πρόκειται, σας το εγγυώμαι προσωπικά αυτό, εκεί που περπατάτε στο δρόμο να βρεθεί κάποιος, να σας αρπάξει από το σακάκι, να σας βάλει κάτω και να σας πει: «τέρμα αυτά που ήξερες. Τώρα θα αλλάξεις φύλο»!

Η «Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου» είναι 100% προαιρετική. Μπέσα. Ορισμένοι έχουν μια πλήρη σύγχυση μέσα στο κεφάλι τους και θεωρούν πως από αύριο θα τους κυνηγάνε στο δρόμο. Είτε αυτούς, είτε τα παιδιά τους. Ηρεμήστε. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Εγώ, ας πούμε, τα δικά μου θα τα αφήσω να βγουν να παίξουν άφοβα στο πάρκο.

Κύριοι, έχετε μπερδέψει τα προσωπικά σας πιστεύω με το αναφαίρετο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.

Ένα αγόρι «φυλακισμένο» στο σώμα ενός κοριτσιού ή ένα κορίτσι «φυλακισμένο» στο σώμα ενός αγοριού, δεν περιμένει τη άδειά σας για το πώς θα αυτοπροσδιοριστεί. Εδώ που τα λέμε κακώς περιμένει την άδεια ή το νόμο του κράτους αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως κουβέντα. Το θέμα δεν είναι καν αυτό!

Το ζήτημα δεν είναι η αλλαγή φύλου. Αυτό έχει λυθεί πολλά χρόνια τώρα. Αυτό για το οποίο συζητάμε είναι ένα καθαρά νομικό θέμα. Μια διοικητική πράξη που διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων.

Όταν κάποιος/α νιώθει καταπιεσμένος/η μέσα στο σώμα του θα αλλάξει όσο κι αν φωνάξουν ορισμένοι, όσο κι αν επιδίδονται σε φεϊσμπουκικές «σταυροφορίες». Έχετε σκεφτεί πως νιώθει ένας άνθρωπος που η ταυτότητα του δείχνει κάτι διαφορετικό από τον αυτοπροσδιορισμό του; Προφανώς και όχι. Ρητορική η ερώτηση. Για κάποιους/ες, ωστόσο, αυτό είναι η εφιαλτική καθημερινότητα.

Και θα αλλάξει. Όπως άλλαξε -παρά τις σφοδρές αντιδράσεις- ο νόμος που επέτρεπε τους σκλάβους (στις ΗΠΑ) ή που επέτρεπε στους τσιφλικάδες να κλέβουν τον ιδρώτα των κολίγων (εδώ, στα δικά μας μέρη). Και τότε κάποιοι μιλούσαν για κατάλυση των κοινωνικών θεσμών. Η εξέλιξη και ο σεβασμός σε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, φοβίζουν. Βρίσκουν τη θέση τους, ωστόσο, σε πείσμα όσων προσπαθούν να τα κρατούν «κλειδωμένα» στο παρελθόν, στο όνομα του «πατρίς- θρησκεία- οικογένεια» το οποίο τόσο σχέση έχει με την Ελλάδα, όσο και ο Βασίλης ο Τσιάρτας με τα τάκλιν στο κέντρο του γηπέδου.

Ο νόμος αυτός έχει διάφορα προβλήματα (τι θα γίνει με τα μικρότερα των 15 ετών παιδιά; Τι θα γίνει με τα τρανς άτομα; κλπ ) αλλά τουλάχιστον είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Θα διορθωθεί κάποια στιγμή. Η ίδια η εξέλιξη της ζωής θα τον αλλάξει.

Στο μεταξύ, μια φιλική συμβουλή. Ας μην ασχολούνται κάποιοι με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του οποιουδήποτε. Δεν είναι δική τους δουλειά. Σε τελική ανάλυση, δεν τους ρώτησε κανείς. Ας ασχοληθούν με άλλα πράγματα. Ας διοχετεύσουν την «αγάπη» τους για τη κοινωνία, στο να την εμποδίζουν να ολισθαίνει καθημερινά σε φασιστικούς και ρατσιστικούς ατραπούς. Ας εμποδίσουν, για παράδειγμα, νεοναζιστικά τάγματα εφόδου να χτυπάνε μετανάστες εργάτες στα χωράφια του Ασπροπύργου.

Γιατί, ναι, αν «διέφυγε» σε μερικούς -που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επειδή κάποιοι συνάνθρωποί μας αποκτούν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό-, την ίδια ώρα που συνεχίζεται η δίκη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα κάποιοι άλλοι ξανακονίζουν τα μαχαίρια τους.

πηγή