Από τα Χανιά στη Συρία για να εκδικηθεί τον θάνατο της οικογένειάς του

«Ευχαριστιέσαι όταν σκοτώνεις κάποιους από αυτούς του ISIS»

Έφτασε στα Χανιά από τη Συρία στα τέλη της δεκαετίας του '90 και «έστησε» τη ζωή του στην πόλη της Κρήτης. Βρήκε δουλειά,
παντρεύτηκε Χανιώτισσα, έκανε οικογένεια και όταν μπορούσε πήγαινε στη Συρία να δει την άλλη του οικογένεια που είχε αφήσει πίσω του.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι επισκέψεις στη Συρία για να ανταμώσει τους δικούς του ανθρώπους, απέκτησαν έναν σκοπό που δεν τον αφήνει πια τα βράδια να κοιμάται ήσυχος: να εκδικηθεί για την δολοφονία της μισής του οικογένειας από τζιχαντιστές και αντάρτες και να δει τη Συρία να τελειώνει με τον εμφύλιο σπαραγμό, που ξένοι -όπως ισχυρίζεται- προκάλεσαν στην πατρίδα του.

Κατάγεται από μια παραλιακή πόλη της Συρίας (μια από τις δύο που υπάρχουν στην περιοχή), η οποία απέχει μόλις 10 χλμ. από το χωριό Χαμιντιέ, στο οποίο ζουν Κρητικοί που εκδιώχθηκαν από το νησί τον περασμένο αιώνα. Στη Συρία, όπως λέει, υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες και ειδικά στην πόλη που μένει, θα ακούσεις ανθρώπους να μιλούν και να τραγουδούν στα ελληνικά. Ο ίδιος είναι χριστιανός ορθόδοξος, θερμός υποστηρικτής του Άσαντ, ενώ ο αδελφός του είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του συριακού στρατού.

Από τα Χανιά που βρίσκεται τώρα, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει πώς αυτοκίνητα μεταφέρθηκαν από εδώ στη Συρία για να ενισχύσουν αντάρτες και τζιχαντιστές και περιγράφει πώς ο ίδιος ταξιδεύει συχνά στην περιοχή για να πολεμήσει στο πλευρό του συριακού στρατού, δίνοντας τη δική του εκδοχή για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα.

Ο άνθρωπος που μίλησε στο flashnews.gr, ο οποίος ζει από το '90 μόνιμα στα Χανιά, θέλησε για ευνόητους λόγους να κρατήσει την ανωνυμία του.

«Από τα Χανιά έστελναν 4x4 στη Συρία μέσω Τουρκίας»

«Όταν ταξιδεύω, πηγαίνω μέσω Λιβάνου και μετά μπαίνουμε Συρία, όχι από την πλευρά της Τουρκίας, γιατί θα μας σκοτώσουν. Μας ξέρουν, μόνο που μιλάω ξέρουν ποιος είμαι και τι είμαι. Μένω σε μια παραλιακή πόλη, μια από τις δύο που υπάρχουν στη Συρία, όπου εκεί κοντά είναι η ρωσική βάση. Εκεί κοντά είναι και το Χαμιντιέ, στα 10 χιλιόμετρα. Οι κάτοικοι του είναι από την Κρήτη. Λέγανε ότι ήταν ρουφιάνοι των Τούρκων και για να μην τους σκοτώσουν τους έφεραν στη Συρία και έτσι έγινε το χωριό Χαμιντιέ. Αυτοί προσπαθούσαν να σηκωθούν έναντι του Άσαντ, αλλά εμείς τους… κάτσαμε.

Υπάρχουν πολλοί στα Χανιά που έχουν τους συγγενείς τους στη Συρία και έχουμε κόντρα μεταξύ μας, επειδή είμαι υπέρ του Άσαντ. Από τα Χανιά στέλνανε φορτηγά 4x4 μέσω Τουρκίας. Με 2-3 χιλιάδες έπαιρναν αγροτικά, πέρναγαν την Τουρκία και έφταναν στη Συρία. Αυτοί έβγαζαν τις πινακίδες. Το κάνανε σαν εμπόριο, όχι για να βοηθήσουν, αλλά για να βγάλουν χρήματα. Λόγω της φύσης εκεί πέρα, της Σαχάρας, τα βουνά, μόνο 4x4 τους έκαναν. Έβγαζαν τις πινακίδες και μετά έλεγαν "το τράκαρα, το πέταξα" και το είχαν στείλει στη Συρία.

Δεν ξέρω για όπλα να έφευγαν από Κρήτη, αλλά δεν νομίζω, γιατί δεν τους χρειάζονταν, αφού τους δίνουν τα πάντα οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι, οι Ιορδανοί, η Σαουδική Αραβία. Υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες, όπου και να πας εκεί πέρα ακούς τραγούδια ελληνικά, ειδικά στην πόλη μου και όλα τα αρχαία που υπάρχουν στη Συρία είναι ελληνικά, από τον Μ. Αλέξανδρο. Για να γίνεις παπάς, πρέπει να έρθεις στην Ελλάδα να λειτουργήσεις ελληνικά. Όλοι οι Έλληνες είναι εκεί, μια ζωή».

«Μου έχουν σκοτώσει τη μισή οικογένεια»

«Η οικογένειά μου είναι στη Συρία και όλοι οι άντρες της οικογένειας είναι στον στρατό. Έχω δύο αδέλφια και καμία 20αριά ανίψια που είναι στον στρατό του Άσαντ. Τελευταία φορά που πήγα στη Συρία ήταν πριν από 5-6 μήνες και πάντα πολεμώ. Μου έχουν σκοτώσει τη μισή οικογένεια. Τον ανιψιό μου, που τον μεγάλωσα όταν ήμουν εκεί, τον έφεραν χωρίς κεφάλι. Ο ανιψιός μου, είχε τελειώσει δύο πανεπιστήμια και τον σκότωσαν στη Χομς. Τα ξαδέλφια μου όλοι ήταν αξιωματικοί του στρατού και τους έφεραν νεκρούς. Μια ολόκληρη γενιά στην πόλη μου, από 18 μέχρι 35 δεν υπάρχουν άντρες, τους έχουν σκοτώσει. Μου στοίχισε πολύ αυτό με τον ανιψιό μου. Ήταν γύρω στα 30, δούλευε σε τράπεζα και πήγε στον στρατό, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να πάνε.

Ευχαριστιέσαι όταν σκοτώνεις κάποιους από αυτούς του Νταές (αραβικό ακρωνύμιο του ISIS). Ναι, ευχαριστιέσαι. Είναι άλλο να τους βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο από κοντά. Ό,τι χειρότερο μπορούσαν να κάνουν το έκαναν».

Πώς ξεκίνησε ο εμφύλιος στη χώρα

«Εμείς ποτέ δεν μιλάγαμε για θρησκείες στη Συρία, αλλά πριν από 7 χρόνια αυτό άλλαξε. Εγώ έκανα παρέα με σουνίτες, με αλαβίτες, με σιίτηες, με ντούρζιν, είμαστε όλοι αγαπημένοι και αδέλφια.

Η Συρία έχει 22 εκατομμύρια, άντε να έχουν βγει στους δρόμους κατά του Άσαντ ένα εκατομμύριο. Θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να το σταματήσει αυτό, δεν ήθελε, να τους σκοτώσει. Βγήκαν στους δρόμους ότι θέλουν ελευθερία και δημοκρατία και ότι υπήρχε δικτατορία. Τώρα το έχουν μετανιώσει, γιατί οι ίδιοι έφεραν τους άλλους από έξω και σκοτώνουν τους δικούς τους τώρα. Πολλοί έχουν γυρίσει τώρα στην πλευρά του Άσαντ, γιατί είδαν ότι όλα αυτά ήταν ένα ψέμα, μόνο για να χαλάσουν το κράτος και τα κατάφεραν.

Ο πρώην πρόεδρος, ο πατέρας του Άσαντ έπιασε φιλία με τους Ρώσους από το 1970, ποτέ δεν είχαμε προδώσει τους Ρώσους και τους φίλους μας. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Και γι’ αυτό ξεκίνησε όλο αυτό».

«Αυτά έγιναν στο Χαλέπι»

«Για τις επιθέσεις στο Χαλέπι είναι ψέμα ότι ο Άσαντ σκότωσε αμάχους. Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ και να σκοτώσω ένα παιδάκι, μια γυναίκα, έναν άμαχο. Στον πόλεμο θα σκοτωθούν και άμαχοι βέβαια. Αυτοί τι έκαναν; Έβαζαν ασπίδα τους άμαχους, όχι ότι εμείς σκοτώναμε επίτηδες τον κόσμο. Τόσα εκρηκτικά που βάζουν οι τζιχαντιστές, αυτοί οι ίδιοι διέλυσαν το Χαλέπι. Ο σκοπός τους είναι άμα μπει ο στρατός να τα τινάξουν όλα μαζί, να σκοτώσουν όσο μπορούν περισσότερους. Ειδικά στο Χαλέπι, είχαν βάλει πάρα πολλά εκρηκτικά.

Το Χαλέπι βομβαρδίστηκε από τα δικά μας αεροπλάνα, αλλά δεν έκαναν αυτά τη ζημιά. Είναι ψέματα ότι έριξε ο συριακός στρατός χημικά. Αφού όταν ξεκίνησε αυτή η φασαρία με τη Συρία, αναγκάστηκε να βγάλει όλα τα χημικά έξω».

Τι συμβαίνει τώρα στη Συρία

«Μέχρι πριν μια εβδομάδα καθαριστήκαν οι νταές στη Συρία. Υπάρχουν βέβαια άλλοι, με τους Τούρκους. Έχουν μπει σε μια πόλη δική μας και είναι όλοι μαζί εκεί. Έχουν μπει σε μια πόλη που λέγεται Ίντλεμ. Οδηγήθηκαν εκεί μετά από συμφωνία. Ήταν σε μια περιοχή στη Δαμασκό, τους λέγαμε “θέλετε να μείνετε εδώ να σας σκοτώσουμε ή να μας σκοτώσετε, ή να σας πάμε εκεί στο Ίντλεμ;” Τους δώσαμε ασφάλεια να πάμε στο Ίντλεμ και τώρα έχουν μαζευτεί σε αυτήν την πόλη και εκεί τους βοηθούν οι Τούρκοι, που έχουν τουρκικό στρατό.

Η Τουρκία ήθελε να πάρει τη συμπρωτεύουσα, το Χαλέπι, είναι μεγάλη πόλη, πιο μεγάλη από την Αθήνα. Είχαν πάρει τη μισή οι τζιχαντιστές. Τώρα έχουν φύγει από εκεί. Οι πρόσφυγες δεν άντεξαν άλλο αυτήν την κατάσταση. Δεν μπορούσαν οι ίδιοι να αντέξουν όλα αυτά που γίνονταν και έφυγαν».