Μια ολόκληρη γενιά κινδυνεύει να χαθεί στη Συρία

Πάνος Μουμτζής: Πολλά παιδιά έχουν δει τους γονείς τους νεκρούς...

Επι 18 μήνες έτρεχε από χώρα σε χώρα, γύρω και μέσα στη Συρία. Αλλοτε στα στρατόπεδα προσφύγων, σε λασπωμένους καταυλισμούς, άλλοτε στα κεντρικά γραφεία στη Γενεύη με δεκάδες φακέλους και άλλοτε σε διαπραγματεύσεις με κάθε λογής «τοπικές ομάδες» για να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια.

Μετά από 23 χρόνια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή στις αποστολές της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ( UNHCR), ο κ. Πάνος Μουμτζής ανέλαβε τον γενικό συντονισμό στην υποστήριξη 2.000.000 προσφύγων από τη Συρία και περιγράφει στο «Έθνος της Κυριακής» το ανθρωπιστικό δράμα και τη δυσκολία μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας.

Δύσκολο να περιγράψει κανείς με λίγες λέξεις το ανθρωπιστικό δράμα...

Υπολογίζεται ότι πάνω από 100.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και 2.000.000 έχουν φύγει από τη Συρία με προορισμό Λίβανο, Ιράκ, Τουρκία, Αίγυπτο, Ιορδανία. Επίσης άλλα 6,5 εκατομμύρια έχουν αναγκαστεί να φύγουν από τα σπίτια τους και είναι πρόσφυγες μέσα στη χώρα τους κάτω από δύσκολες συνθήκες. Σήμερα το 50% του πληθυσμού εξαρτάται από την ανθρωπιστική βοήθεια για να επιβιώσει.

Στην περίπτωση της Συρίας φαίνεται ότι τα παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα της τραγωδίας

Η κατάσταση είναι τραγική, ο λαός υποφέρει και δεν βλέπει να υπάρχει πολιτικό μέλλον. Σήμερα στη Συρία δεν είναι σε σημείο να βρουν μια πολιτική λύση, μια ειρηνική λύση, για να προχωρήσουν μπροστά. Λόγω των εχθροπραξιών, ο άμαχος πληθυσμός πληρώνει υψηλό κόστος με επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή και την ασφάλεια των πολιτών. Από το σύνολο των δύο εκατομμυρίων προσφύγων που έχουν εγγραφεί στον ΟΗΕ το 75% είναι γυναίκες και παιδιά. Εξ αυτών το ένα εκατομμύριο είναι παιδιά. Είναι μια κρίση των παιδιών. Μια ολόκληρη γενιά που μεγαλώνουν σε στρατόπεδα και έχουν βιώσει υπερβολικές σκηνές βίας. Πολλά έχουν δει τους γονείς τους νεκρούς, το σπίτι τους γκρεμισμένο και το σχολείο κατεστραμμένο. Ολη η ζωή τους έχει ανατραπεί. Τα προγράμματα της Ύπατης Αρμοστείας παρέχουν και ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά που υπέστησαν ψυχολογικά τραύματα για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Στα στρατόπεδα και στους χώρους υποδοχής τα στελέχη της UNHCR είναι μάρτυρες πολλών γεγονότων, προφανώς και εσείς...

Εχω δει πολλά και έχω ακούσει πολλά. Το πρώτο που λένε οι πρόσφυγες δεν είναι «πεινάω ή διψάω», αλλά θέλουν να σου μιλήσουν για ό,τι έγινε. Τι συνέβη στους γονείς και στα παιδιά τους. Η πρώτη ανάγκη τους είναι να μεταφέρουν στον κόσμο τι συμβαίνει. Υπάρχει και μια αγανάκτηση. Εδώ και δυόμισι χρόνια η κατάσταση επιδεινώνεται και η διεθνής κοινότητα δεν έχει καταφέρει να τη σταματήσει. Είναι πολύ σύνθετο παζλ. Στη Συρία όλοι προσπαθούν να πείσουν για τη δική τους ατζέντα και τους στόχους τους. Είναι πολύ σύνθετη η εσωτερική κατάσταση και οι εξωτερικές πιέσεις απο χώρες της Δύσης, από θρησκευτικές ομάδες κ.λπ.

Υποθέτει κανείς ότι η μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελεί δύσκολο εγχείρημα

Εμείς καθημερινά προσπαθούμε να προσφέρουμε ανθρωπιστική βοήθεια μέσα σε εμπόλεμη κατάσταση. Για να μετακινήσουμε ένα κονβόι με 20 ή 30 φορτηγά που θα διασχίσει 100 χιλιόμετρα πρέπει να διαπραγματευθούμε με 50-60 διαφορετικές ομάδες. Είναι πολύ δύσκολο και τίθεται θέμα για την ασφάλεια τη δική μας και εκείνων που προσπαθούμε να βοηθήσουμε.

Ελπίζουμε ότι με καλή πίστη από όλες τις πλευρές θα φτάσει η βοήθεια και χρειάζεται αποδοχή και συνεργασία από διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές απόψεις. Μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε μαζί τους, αλλά σημασία έχει ότι πρέπει να υλοποιήσουμε την αποστολή μας, να μεταφέρουμε τη βοήθεια.