Ελπίδες σε γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους έφερε η Μαρία

Αναζητούν συνεχώς τα εξαφανισμένα αγγελούδια τους παγκοσμίως...

Η ανακάλυψη σε έναν καταυλισμό των Ρομά στην Ελλάδα ενός άγνωστης καταγωγής ξανθού κοριτσιού έδωσε ελπίδες σε χιλιάδες γονείς εξαφανισμένων παιδιών που πίστεψαν ότι αναγνώρισαν στα χαρακτηριστικά του αυτά του παιδιού τους ή ότι είδαν να ανοίγεται μια νέα προοπτική.

Στο τέλος του περασμένου Σαββατοκύριακου, περισσότεροι από 8.000 συγγενείς εξαφανισμένων παιδιών είχαν έρθει σε επαφή με την ελληνική ένωση «Το χαμόγελο του παιδιού», που ανέλαβε τη φροντίδα του μικρού κοριτσιού.

«Πρόκειται συχνά για γονείς που έχουν χάσει ένα παιδί και που ελπίζουν, που αναζητούν μια ομοιότητα ανάμεσα στο παιδί τους και το παιδί που βρέθηκε. Το βλέπουν σαν μια στιγμή ελπίδας», εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο η Ντελφίν Μοραλίς, αναπληρώτρια γενική γραμματέας της μη κυβερνητικής οργάνωσης Missing Children Europe. «Πολλοί τηλεφωνούν και λένε, “μήπως είναι η κόρη μου;” Άλλοι έχουν να καταθέσουν ιδέες, μαρτυρίες».

«Η οικογένειά μου κι εγώ είμαστε κατενθουσιασμένοι με την είδηση», δήλωσε η Βρετανίδα Κέρι Νίντχαμ, η μητέρα του Μπεν, ο οποίος εξαφανίσθηκε από την Κω το 1991 σε ηλικία 21 μηνών. «Ελπίζουμε ότι η εξαφάνιση του Μπεν θα εξετασθεί πάλι».

Από τις περιπτώσεις εξαφανίσεων παιδιών, περίπου δέκα έχουν γίνει αντικείμενο περισσότερο εμπεριστατωμένων ερευνών για να προσδιορισθεί αν υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στις περιπτώσεις αυτές και το κοριτσάκι που βρέθηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό, αν σκεφθεί κανείς τις χιλιάδες ανησυχητικές εξαφανίσεις που καταγράφονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη.

Συνολικά «250.000 παιδιά εξαφανίζονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη», δηλαδή «ένα παιδί κάθε δύο λεπτά», σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διευκρινίζει η Ντελφίν Μοραλίς. Ωστόσο σχετικοποιεί τους αριθμούς αυτούς, υπογραμμίζοντας πως «η συλλογή πληροφοριών σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι πολύ κακή».

Ανάμεσα σε αυτά τα εξαφανισμένα παιδιά, η μεγάλη πλειονότητα είναι φυγάδες, αλλά επίσης παιδιά «που απάγονται από τον έναν από τους γονείς τους» στη διάρκεια δύσκολων χωρισμών. «Οι πολύ ανησυχητικές εξαφανίσεις», οι οποίες είναι κατά πολύ λιγότερες, αντιπροσωπεύουν «2% ως 5% των περιπτώσεων», δηλαδή από 5.000 ως 12.500 ανηλίκους.

«Ποιος είναι ο αληθινός αριθμός;», αναρωτιέται ο Ερίκ Μουζέν, ο πατέρας της Εστέλ, η οποία εξαφανίσθηκε το 2003 στη Γαλλία, στο νομό Σηκουάνα και Μάρνη, και προσθέτει: «Δέκα χιλιάδες παιδιά, αρχίζει να γίνεται μια μικρή πόλη». Σύμφωνα με τον ίδιο, «αυτό που λείπει είναι μια κεντρική βάση δεδομένων για τα εξαφανισμένα παιδιά».

Οι συγγενείς ενός παιδιού που εξαφανίζεται μπορούν να τηλεφωνούν στο 116000, έναν αριθμό που λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα σε 25 χώρες της Ευρώπης.

Οι ενώσεις προστασίας των παιδιών, που έχουν συνασπισθεί στην ομοσπονδία Missing Children Europe, ανταλλάσσουν πληροφορίες και μπορούν να διανέμουν ειδοποιήσεις για εξαφανισμένα παιδιά σε άλλες χώρες. Για παράδειγμα, η φωτογραφία του κοριτσιού που βρέθηκε στην Ελλάδα δημοσιοποιήθηκε από το γαλλικό Κέντρο για την Προστασία της Παιδικής Ηλικίας.

Στο Βέλγιο, η μη κυβερνητική οργάνωση Child Focus, η οποία δημιουργήθηκε από τον πατέρα ενός από τα θύματα του δολοφόνου παιδεραστή Μαρκ Ντιτρού, πραγματοποιεί τακτικά εκστρατείες αφισοκόλλησης χάρη στους πολλούς εθελοντές της. Τα μηνύματα αναμεταδίδονται όλο και συχνότερα από τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης.

Σε ορισμένες χώρες, τηλεοπτικές εκπομπές δίνουν το λόγο σε συγγενείς: την περασμένη εβδομάδα, οι γονείς της μικρής Βρετανίδας Μάντι Μακάν, η οποία εξαφανίσθηκε το 2007 στην Πορτογαλία, απηύθυναν έκκληση προς ενδεχόμενους αυτόπτες μάρτυρες στη διάρκεια μιας εκπομπής της γερμανικής τηλεόρασης.

Κάθε περίπτωση εξαφανισμένου παιδιού ή ενηλίκου που εντοπίζεται, όπως η Νατάσα Κάμπους το 2006 στην Αυστρία ή οι γυναίκες που είχαν απαχθεί και απελευθερώθηκαν φέτος στο Κλίβελαντ, είναι μια ανάσα αισιοδοξίας για τους γονείς, ορισμένοι από τους οποίους περιμένουν εδώ και χρόνια μια απάντηση στην αγωνία τους.

Καθεμιά τέτοια περίπτωση «ξαναδίνει ελπίδα στις οικογένειες, δικαιολογεί επίσης το γεγονός ότι συνεχίζουμε να αναζητούμε τα παιδιά και να δίνουμε μάχη, να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια», εκτιμά ο Αλέν Μπουλέ, ο οποίος ίδρυσε πριν από παραπάνω από 20 χρόνια την Ένωση Γονιών Παιδιών Θυμάτων.

Ο πατέρας της Εστέλ Μουζέν ελπίζει πως η έρευνα γύρω από το κοριτσάκι που βρέθηκε στην Ελλάδα θα επιτρέψει να γίνει γνωστό «τι ακριβώς συμβαίνει και να αντληθούν διδάγματα».

Σχετικές ετικέτες:Κοινωνία