11:02 | 8/3/14
Όλα ξεκίνησαν στις 21 Μαΐου 2012, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο μετά τις πρώτες εκλογές εκείνου του έτους, βρέθηκε στο Παρίσι για να συναντήσει τον πρόεδρο του Γαλλικού Αριστερού Μετώπου Ζαν Λυκ Μελανσόν.
Ο Αλέξανδρος Παπανικολάου, Έλληνας που ζει και εργάζεται στη Γαλλία, μαθαίνοντας για την κοινή συνέντευξη Τύπου των δύο ανδρών, δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Δεν έστειλε ποτέ μέιλ στο γραφείο του. Δεν επικοινώνησε για να κλείσει ραντεβού. Απλά πήγε στη συνέντευξη.
Στο περιθώριό της, χωρίς να γνωρίζονται από πριν, ζήτησε να απασχολήσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για πέντε λεπτά, προκειμένου να του εξηγήσει τι ήθελε να κάνει. Ένα ντοκιμαντέρ με θέμα… εκείνον! Η απάντηση ήταν απρόσμενα καλή. «Ευχαρίστως!», του είπε, προβάλλοντας μόνο έναν όρο. Να μη «φιλμάρει» τη σύντροφο και τα παιδιά του.
Να μείνει απ’ έξω δηλαδή η οικογένειά του. «Το δεχθήκαμε και έτσι, κάναμε το πολιτικό του πορτρέτο», λέει.
Βεβαίως, για να το κάνουν, προηγήθηκε ένας –πολύ πυκνός πολιτικά- χρόνος κατά τον οποίο τον ακολουθούσε παντού, από τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα, σε Πρέβεζα, Λιβαδειά και αλλού, καθώς και στα ταξίδια του στο εξωτερικό, από το Λονδίνο ως το Βερολίνο.
Βρέθηκε κοντά του στις συγκεντρώσεις, τις συνεντεύξεις και τα πολιτικά «μίτινγκ» στην Κουμουνδούρου, από την προεκλογική περίοδο ως και το «μαύρο» στην ΕΡΤ, μετά το οποίο ακολούθησε τον Αλέξη Τσίπρα στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής και τις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν ως τις 17 Ιουνίου, οπότε και τέλειωσε την κινηματογράφησή του.
Τι έκανε όμως δύο νέους, βραβευμένους ντοκιμαντερίστες που ζουν στο εξωτερικό να ασχοληθούν με τον Αλέξη Τσίπρα; «Είναι ένας νέος πολιτικός που παρακολουθούμε τη δουλειά του. Θα ήθελα πολύ να έχω δει μία ταινία με τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1978-1981, ή τα πρώτα βήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ακόμα ακόμα και σήμερα του Αντώνη Σαμαρά», λέει στο Real.gr ο Αλέξανδρος Παπανικολάου.
Στο ερώτημα ωστόσο γιατί δεν επέλεξε τον Αν.Σαμαρά, αποκαλύπτεται : «Γιατί δεν εκτοξεύθηκε το δικό του κόμμα από το 4% στο 27%», λέει, σημειώνοντας πως ένιωσαν ότι κάτι αλλάζει στο πολιτικό φάσμα της χώρας. Συνομήλικος με τον Αλέξη Τσίπρα, γρήγορα απέκτησαν καλή χημεία. «Μας εμπιστεύθηκε και αποκτήσαμε μία πιο άνετη σχέση», λέει ο ίδιος, ενώ από την πλευρά τους, το ίδιο ισχυρίζονται στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
«Υπήρχε καλή χημεία μεταξύ τους. Ο Αλέξανδρος έχει τον τρόπο του. Δεν αισθάνεσαι ότι σε κοιτάει συνεχώς μία κάμερα. Έτσι, υπήρξαν στιγμές που ο Αλέξης (σ.σ. Τσίπρας) ήταν απολύτως μόνος του. Έτσι κάνει. Όταν δουλεύει, κατεβάζει ρολά και δεν παρατηρεί τι γίνεται τριγύρω. Έτσι, τον κινηματογραφούσαν να συμπεριφέρεται σαν να μην ήταν κανείς εκεί», λένε.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσει λίγες στιγμές από τον χρόνο τον οποίο πέρασε στο πλάι του Αλέξη Τσίπρα, ο Αλ.Παπανικολάου θα διάλεγε την ημέρα των εκλογών. «Ήταν φοβερή εμπειρία για μας να παρακολουθούμε τους συνεργάτες του, καταγράφοντας το άγχος τους όσο περίμεναν τα αποτελέσματα», λέει. Και το αποτέλεσμα φαίνεται στο ντοκιμαντέρ του, όπου απεικονίζονται συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα να ακούν τα αποτελέσματα σκεπτικοί, ακόμα και να τρώνε τα νύχια τους…
Και κατόπιν, θυμάται την αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα στο άκουσμα της ήττας. «Φαινόταν στο πρόσωπό του», θυμάται πέραν από την παραδοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του ότι στενοχωρήθηκε που το κόμμα του έχασε, άσχετα αν η κάμερά του έχει καταγράψει τον Άλκη Ρήγο, να υποστηρίζει πως «δεν χάσαμε, … κερδίσαμε», εμψυχώνοντας τους επιτελείς της Κουμουνδούρου.
Έτερη στιγμή που τον συγκλόνισε, αυτή της ζωντανής μετάδοσης του on air χαστουκιού του Ηλία Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη, αφού πρώτα έριξε ένα ποτήρι νερό στην Ρένα Δούρου. «Ήμουν στο γραφείο του. Το έβλεπε για πρώτη φορά.
Ήταν πολύ εντυπωσιακό το πώς αντέδρασε. Η αμηχανία του, ένα χαμόγελο που έλεγε μάλλον ‘τι γίνεται εδώ;’, για κάτι τόσο πρωτόγνωρο για την Ελλάδα που έμελλε να κάνει τον γύρο του κόσμου», λέει, ενώ έχει καταγράψει καρέ καρέ την αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι «είναι ψυχασθενής»…
Για ένα «πολύ χαλαρό παιδί», με περγαμηνές ωστόσο, αφού είναι «καλός, αναγνωρισμένος και βραβευμένος» σκηνοθέτης, μετανάστης βέβαια διότι «πού να σταθεί εδώ;», μιλά η Δανάη Μπαδογιάννη, στενή συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, αναφερόμενη στον Αλέξανδρο Παπανικολάου.
«Έκανε τον Αλ.Τσίπρα να αισθάνεται άνετα, να ξεχνάει ότι υπάρχει κάμερα στον χώρο», παρατηρεί, με αποτέλεσμα την απεικόνιση μίας πολύ αυθεντικής συμπεριφοράς στο φιλμ. Αυτό είναι το καλό, λέει, γιατί υπάρχει και κακή πλευρά, αφού έτσι δεν μπορεί κανείς να αποφύγει την καταγραφή στην κάμερα κάποιας γκριμάτσας ή και μιας κουβέντας παραπάνω…
Η ίδια αποκαλύπτει ότι στο ιδιαίτερο γραφείο του Αλ.Τσίπρα, αποκαλούσαν τον Αλ.Παπανικολάου «spy», αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται για τον… «κατάσκοπο» που καταγράφει κάθε τους κίνηση, χωρίς πάντως να τους ενοχλεί. «Μας ήταν συμπαθέστατος, αν και σε μία προεκλογική περίοδο με τέτοια ένταση και τόση δουλειά, δεν ήταν πάντα ευχάριστο να έχεις ένα μπουμ από πάνω σου», όπως θυμάται.
Υπήρξαν άλλωστε, στιγμές με πολλά νεύρα, ή τους τόνους να ανεβαίνουν, αλλά και άλλες πολύ συγκινητικές, όπως για παράδειγμα εκείνη που τους κάλεσε να δουν όλοι ένα κομμάτι από μια εκδήλωση στην Πρέβεζα, όπου η επαφή του Αλέξη Τσίπρα με τον κόσμο στο τέλος της ήταν ιδιαίτερη.
«Και ο ίδιος είχε συγκινηθεί», θυμάται η κ. Μπαδογιάννη, παρά το γεγονός ότι τον περιγράφει μάλλον ως έναν επαγγελματία απολύτως αφοσιωμένο στο να πάρει το υλικό για αυτό που έκανε, ώστε να μην εμπλέκεται συναισθηματικά.
«Το ευέλικτο συνεργείο του Αλέξανδρου ήταν παρόν και συνάμα απών στα δρώμενα. Δεν είχαμε δηλαδή συναίσθηση ότι κάποιοι καταγράφουν όσα λέγαμε και κάναμε. Δεν λογοκρίναμε τους εαυτούς μας μπροστά στην κάμερα», λέει από την πλευρά της η Ζωή Χαλιδιά. «Αυτή είναι και η αξία του ντοκιμαντέρ.
Η αλήθεια, χωρίς να φιλτράρεται και να σκηνοθετείται», λέει, διαβεβαιώνοντας πως «το τι θα έκαναν στη συνέχεια οι δημιουργοί στο μοντάζ δεν το γνωρίζαμε.
Δεν είχε γίνει καμία συμφωνία». Περιγράφοντας τη διαδικασία, σημειώνει πως «η περίοδος που κατέγραφε το συνεργείο ήταν η ιστορική περίοδος όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έριχνε τα μπετά ενός μεγάλου πολιτικού οικοδομήματος. Υπήρχε δράση, ένταση, εξάντληση, απόλαυση.
Ζούσαμε ένα ιστορικό συμβάν. Με αυτή την έννοια η αποτύπωση είναι σημαντική, ανεξάρτητα από την πορεία που θα έχει το ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είμαστε ευτυχείς που συνέβη».
«Όλα όσα ακολούθησαν μετά τις εκλογές του Ιουλίου, επιβάλλουν ένα σίκουελ του “Νήματος”. Για να αποτυπωθεί η νέμεσις και η καθάρσις», καταλήγει.
ΕΝΘΕΤΟ:
Το ντοκιμαντέρ «Στο Νήμα» έχει ήδη σταλεί σε περίπου δέκα φεστιβάλ από τα οποία και αναμένουν απαντήσεις οι δημιουργοί του, Αλέξανδρος Παπανικολάου και Έμιλυ Γιαννούκου.
Παράλληλα, αναζητούν διανομείς που θα το προωθήσουν σε κινηματογραφικές αίθουσες ή πιθανούς αγοραστές εντός ή εκτός Ελλάδας. Είναι το πρώτο πολιτικό ντοκιμαντέρ τους, αλλά η πέμπτη κατά σειρά κοινή τους δουλειά. Έχουν συμμετάσχει σε 16 φεστιβάλ και έχουν βραβευθεί τρεις φορές.
Προς τιμήν τους όμως, αναφέρουν πάντοτε όλους τους συντελεστές. Ειδικά για το ντοκιμαντέρ «Στο Νήμα», παραγωγής της Persona production στη Γαλλία και Elibo productions στην Ελλάδα, ευχαριστούν ακόμα τους Άγγελο Αγγελίδη (μοντάζ), Σταύρο Αβραμίδη (ήχο), Μάκη Μαλαφέκα (έρευνα), Ηλία Μπόβαλη (συμπαραγωγή), Ηβ Ζάρκα (μιξάζ) και Γρηγόρη Αρβανίτη (color correction). Σημειώνοντας δε, ότι «τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ντοκιμαντερίστες ζορίζονται πολύ και καταφέρνουν να κάνουν υπέροχες ταινίες», καλούν τον κόσμο να πάει στη Θεσσαλονίκη για να τις δει.
Ρεπορτάζ: Ζαφειριάδου Μαριτίνα
Πηγή: real.gr
Σχετικές ετικέτες:Πολιτική
Σχετικά άρθρα
Ροή ειδήσεων
Ενημερωθείτε για τις απεργίες που θα γίνουν μέσα στο μήνα
Δείτε όλα τα εφημερεύοντα φαρμακεία στην Αττική
