«Το Χαμόγελο του Παιδιού» για την τραγική υπόθεση του 14χρονου

to-chamogelo-tou-pediou-gia-tin-tragiki-ipothesi-tou-14chronou

Οι συμβουλές της οργάνωσης προς γονείς και κηδεμόνες

Ανακοίνωση για το τραγικό περιστατικό στο χωριό Γέφυρα Θεσσαλονίκης εξέδωσε «Το Χαμόγελο του Παιδιού», το οποίο ενημερώθηκε για την εξαφάνιση του 14χρονου από την ίδια την οικογένειά του κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 12 Ιουνίου.

Όπως σημειώνει η οργάνωση, δόθηκαν οι κατάλληλες κατευθύνσεις, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές και ξεκίνησαν οι απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να γίνει η δημοσιοποίηση των στοιχείων του 14χρονου. Όμως, λίγο πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ενημερώθηκε για την τραγική κατάληξη του παιδιού.

Την Δευτέρα 13 Ιουνίου, ομάδα ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» επισκέφτηκε το σχολείο όπου φοιτούσαν οι δύο ανήλικοι, κατόπιν αιτήματος της διευθύντριας και του προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Γέφυρας, όπου πραγματοποιήθηκε συμβουλευτική υποστήριξη στους καθηγητές. Παράλληλα, έγινε ξεχωριστή συνάντηση με τους μαθητές και τους γονείς όπου πραγματοποιήθηκε ψυχολογική στήριξη, συμβουλευτική, δόθηκαν κατευθύνσεις σε κάθε ομάδα ξεχωριστά και εκφράστηκε διαθεσιμότητα για περαιτέρω στήριξη.

Σήμερα, Τετάρτη, στις 18:00, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» θα πραγματοποιήσει διαδικτυακή εκπομπή με τίτλο «Μαμά, άκουσα στις ειδήσεις…», όπου ψυχολόγοι του οργανισμού θα δώσουν κατευθύνσεις για το πώς διαχειριζόμαστε τις ερωτήσεις των παιδιών μας σχετικά με το τραγικό περιστατικό και τη διάσταση που έχει πάρει, καθώς και για το πώς διαχειριζόμαστε το άγχος και τις ανησυχίες μας σχετικά με τις δολοφονίες και τις αρπαγές ανηλίκων.

Σχετικά με το τραγικό γεγονός στο χωριό Γέφυρα της Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ενός παιδιού, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» σημειώνει πως έχει προκαλέσει εντύπωση το γεγονός ότι το 14χρόνο αγόρι δολοφονήθηκε από συμμαθητή του και μάλιστα ο τελευταίος αναφέρει ότι βίωνε δύσκολες στιγμές καθώς τα παιδιά και ο 14χρονος τον κορόιδευαν και τον υποτιμούσαν για την εξωτερική του εμφάνιση αλλά και για την οικογένειά του.

«Πολλοί θα αναρωτηθούν για το ποιος φταίει, τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, τι κάνουν οι γονείς και άλλα θέματα που φωτίζουν μια πλευρά του προβλήματος. Σίγουρα δεν καταλήγουν με αυτό τον τρόπο τα περιστατικά εκφοβισμού που έχει αντιμετωπίσει η χώρα μας. Και σίγουρα δεν είναι μόνο το θέμα του εκφοβισμού που οδήγησε εκεί τα πράγματα: όπως έχει αποδειχθεί και από άλλες περιστάσεις όσο σε μια κοινωνία αυξάνονται οι ανισότητες, ο αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση και η ψυχοκοινωνική επιβάρυνση ενηλίκων και ανηλίκων, όσο οποιοδήποτε θετικό όραμα μιας καλύτερης ζωής μέσα από τον διάλογο, την ανοχή στη διαφορετικότητα και τον αλληλοσεβασμό των δικαιωμάτων του ενός από τον άλλο μοιάζει ολοένα και πιο απόμακρο, τόσο τα κρούσματα διαπροσωπικής βίας ανάμεσα σε παιδιά και εφήβους μάλλον θα αυξάνονται. Και ούτε ο φόβος ή ο «ηθικός πανικός» μπορεί να βοηθήσουν ουσιαστικά τα παιδιά και τις οικογένειες: σε τελική ανάλυση έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν πως οι φοβισμένες κοινωνίες γίνονται περισσότερο και όχι λιγότερο επιθετικές. Αντιθέτως, το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την αναγκαιότητα παρεμβάσεων και προγραμμάτων πρόληψης και ευαισθητοποίησης μέσα στην σχολική κοινότητα αλλά και στην κοινότητα για τα θέματα του εκφοβισμού και της διαπροσωπικής βίας μεταξύ των παιδιών και των εφήβων. Την ανάγκη δημιουργίας ενός σχολείου και μιας κοινωνίας που θα διευκολύνει τα παιδιά να αναπτύσσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες μέσα από προγράμματα και πολιτιστικές εκδηλώσεις», σημειώνει.

Όπως επισημαίνει ακόμη, «όλες οι σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις υπαγορεύουν την αναγκαιότητα τα παιδιά να ενημερώνονται με τρόπο κατάλληλο για τα δικαιώματά τους και τις υποχρεώσεις τους. Σε μια οργανωμένη πολιτεία η συνεργασία των σχολείων με αρμόδιους κρατικούς φορείς αλλά και πιστοποιημένους ιδιωτικούς οργανισμούς ίσως είναι μια απάντηση...».

Γιατί πολλές φορές οι συμβουλές «αγνόησέ το» ή «κάνε το ίδιο» δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Το αντίθετο θα λέγαμε, αναφέρει «Το Χαμόγελο του Παιδιού».

Οι γονείς και οι κηδεμόνες θα πρέπει:

Να παρατηρούν το παιδί για σημάδια που δείχνουν ότι βιώνει εκφοβισμό
Να εκπαιδεύουν το παιδί να διαχειρίζεται θέματα εκφοβισμού
Να καλλιεργήσουν ένα συναίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης μέσα στο σπίτι
Να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών
Να εκπαιδεύσουν τα παιδιά στο να ζητούν βοήθεια. Είναι άλλη διαδικασία του «μαρτυράω» και άλλη του «ζητάω βοήθεια». Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στα παιδιά
Να ξέρουν πως ότι και αν έχουν κάνει, ότι και αν έχουν πει κανένας / καμία δεν έχει δικαίωμα να τα χτυπήσει, να τα βρίσει ή να τα αγγίξει με τρόπο μυστικό.

«Η λύση πρέπει να είναι ουσιαστική και σε βάθος. Τα παιδιά να συνυπάρχουν αρμονικά. Και φυσικά θα απαιτήσει τις συλλογικές προσπάθειες όλων για να επικρατήσει στα παιδιά μια κουλτούρα ανοχής, διαλόγου, σεβασμού των δικαιωμάτων και θετικής, ενεργητικής συμμετοχής στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς βία και διακρίσεις».

Στο πλαίσιο αυτό «Το Χαμόγελο του Παιδιού» πραγματοποιεί δράσεις ευαισθητοποίησης αλλά και προγράμματα πρόληψης κι ενημέρωσης, πανελλαδικά, για το φαινόμενο της Βίας κατά των Παιδιών.

Μπορείτε να καλέστε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», 24 ώρες το 24ωρο, καθημερινά και πανελλαδικά, για οποιοδήποτε θέμα αφορά παιδί σε κίνδυνο ή σε ανάγκη. Επίσης, στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών κι Εφήβων 116111», 24 ώρες το 24ωρο, καθημερινά ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.