Δύσκολο καλοκαίρι για τις εταιρείες προμήθειας ρεύματος

Η χώρα έχει δεσμευθεί για μετακίνηση από τη ΔΕΗ του 50% των καταναλωτών μέχρι το 2020, αλλά οι ιδιωτικές εταιρείες συναντούν πλήθος προβλημάτων

Παρότι ο ρυθμός του 1% το μήνα δείχνει να παγιώνεται, όσον αφορά τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική ρεύματος, οι εναλλακτικοί πάροχοι εμφανίζονται ανήσυχοι για το τι τέξεται η επιούσα.

Όχι βεβαίως επειδή με το ρυθμό αυτό δεν μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι στους οποίους έχει δεσμευθεί η χώρα (αυτό ενδιαφέρει κυρίως την κυβέρνηση), αλλά επειδή επιχειρούν πλέον σε ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον με πολύ μικρά περιθώρια κέρδους και αυξημένο ρίσκο.

Μετά τον περιορισμό της κινητικότητας της αγοράς που πέτυχε η ΔΕΗ με τη μείωση 15% που έκανε στα τιμολόγιά της, αλλά και το αντικίνητρο που δημιουργεί η χαλαρή πολιτική του δεσπόζοντος παίκτη στην είσπραξη των οφειλόμενων, οι εναλλακτικοί πάροχοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα καλοκαίρι κατά το οποίο οι χονδρικές τιμές του ρεύματος, καθώς και οι τιμές του εισαγόμενου ρεύματος, φαίνεται ότι θα κινηθούν σε υψηλότερα επίπεδα. Μια τέτοια προοπτική μειώνει ακόμα περισσότερο τα περιθώρια κέρδους και αυξάνει τους κινδύνους.

Μοναδική ελπίδα για τους ιδιώτες της λιανικής και κυρίως για τις μικρότερες εταιρείες που έχουν λιγότερο «βαθιά τσέπη» είναι να κρατηθούν χαμηλά οι τιμές στην ερχόμενη δημοπρασία NOME από όπου προμηθεύονται οι εταιρείες ρεύμα σε φθηνή τιμή.

Σήμερα, όπως προαναφέρθηκε, τα περιθώρια των παρόχων είναι πιεσμένα. Με τις συγκεκριμένες ποσότητες και τιμές στις δημοπρασίες NOME, δεδομένων και των άλλων επιβαρύνσεων (χρέωση προμηθευτή, ΑΔΙ κ.λπ.), το περιθώριο ελκυστικής εμπορικής πολιτικής εκ μέρους τους είναι οριακό, καθώς πρέπει να ανταγωνιστούν μια ΔΕΗ που μείωσε δραστικά τα τιμολόγιά της κατά 15% (για τους καλοπληρωτές πελάτες). «Όσο παραμένει αυτή η πολιτική από τη ΔΕΗ, η αγορά δεν μπορεί να ανοίξει θεαματικά» υποστηρίζει στέλεχος εναλλακτικού παρόχου, το οποίο διατυπώνει απορία για το γεγονός ότι η ΔΕΗ «ματώνει» και η ίδια για να συγκρατήσει πελάτες που υποχρεωτικά θα πρέπει να παραχωρήσει το επόμενο διάστημα.

Δεύτερον, οι εναλλακτικοί πάροχοι δεν μπορούν (και δεν θέλουν βεβαίως) σε καμία περίπτωση να έχουν τη χαλαρή πολιτική είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχει η ΔΕΗ. Συνεπώς για τους καταναλωτές υπάρχει κίνητρο να μείνουν στη ΔΕΗ και αντικίνητρο για να προσδεθούν στο άρμα ιδιωτικών εταιρειών. «Όταν ξέρει ο καταναλωτής ότι η ΔΕΗ δεν θα τον ενοχλήσει εάν χρωστάει μέχρι 1000 ευρώ, έχει κάθε λόγο να παραμείνει εκεί που του εξασφαλίζουν αυτό το προνόμιο» λέγεται χαρακτηριστικά.

Από την άλλη, η Μέση Τάση που δημιουργεί εύκολα όγκους επειδή έχει μεγάλες επιχειρήσεις με πολύ μεγάλες καταναλώσεις, είναι μια αγορά που «έγραψε» μετακινήσεις από την αρχή της διαδικασίας απελευθέρωσης και τώρα δείχνει κάποια κόπωση. Άλλωστε και για να κρατήσουν το πελατολόγιο που έχουν δημιουργήσει στη Μέση Τάση, οι εναλλακτικοί προμηθευτές υποχρεώνονται να δώσουν πολύ χαμηλές τιμές, γεγονός που δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους ακόμα και για πώληση επί ζημία.

(Φωτογραφία: AP Photo/Ng Han Guan, File)

Θοδωρής Παναγούλης