Που ποντάρει το ΥΠΟΙΚ για την 'καθαρή έξοδο'

Το ύψος και κυρίως η διαχείριση του αποθέματος ρευστότητας που θα δημιουργηθεί μέχρι και τον Αύγουστο θα κρίνει την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια

Με πρόχειρους υπολογισμούς το μαξιλάρι που αναμένει να έχει σχηματιστεί στο τέλος του προγράμματος θα ξεπερνά τα 22 δις ευρώ, ένα ποσό που καλύπτει άνετα τις ανάγκες χρηματοδότησης του χρέους μέχρι και το τέλος του 2019 δηλαδή περίπου 16 μήνες μετά το τέλος του προγράμματος.

Από το ποσό αυτό ο ESM θα συνεισφέρει 9 δις ευρώ από το υπόλοιπο του δανείου του 2015 από το οποίο αδιάθετα θα μείνουν περίπου 27,4 δις ευρώ.

Τα υπόλοιπα περίπου 13,5 δις ευρώ αναμένεται να συγκεντρωθούν από « ίδιους πόρους» . Περίπου 10,5 δις ευρώ αναμένεται να συγκεντρωθούν από τις δοκιμαστικές εκδόσεις ομολόγων Ήδη από την έκδοση του πενταετούς ομολόγου έχουν πέσει στο κουμπαρά μετά το πρόγραμμα 1,5 δις από 3 δις που αντλήθηκαν από τις αγορές . Θα ακολουθήσουν άλλες τρείς εκδόσεις ομολόγων από τις οποίες θα συγκεντρωθούν άλλα 9 δις ευρώ.

Άλλα 2,7 δις ευρώ αναμένεται να είναι τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και περίπου 300 εκ ευρώ θα προέλθουν από τα έσοδα από τα κέρδη των ομολόγων ( ANFA και SNP ) που κατέχει η ΤτΕ.

Η σύνθεση του μαξιλαριού ασφαλείας γέρνει σαφώς προς το μέρος των χρημάτων που θα βάλει η Ελλάδα δίνοντας στην διαπραγματευτική ομάδα κάποια περιθώριο διαπραγμάτευσης σε ότι αφορά την διαχείριση τους . Τούτο διότι για τα 9 δις ευρώ θα τεθούν κάποιοι όροι διαχείρισης που θα συνδεθούν με την ελάφρυνση του χρέους Για τα υπόλοιπα όμως το ζητούμενο είναι να μπορούν να είναι πιο ελεύθερα στην διαχείριση τους ώστε να μην υπάρχει η ανάγκη πιστωτικής γραμμής μετά το πρόγραμμα.

Χωρίς πιστωτική γραμμή

Η ιδέα που υπάρχει να είναι τα χρήματα που βάζει η Ελλάδα στο μαξιλάρι της ρευστότητας αλλά και τα τραπεζικά διαθέσιμα των δημοσίων οργανισμών (ή τουλάχιστον μέρος τους) από τους Ειδικούς λογαριασμούς της ΤτΕ στις τέσσερις μεγάλες εμπορικές τράπεζες Έτσι θα ενισχυθεί αυτόματα η κεφαλαιακή τους βάση ενώ παράλληλα το δημόσιο θα εκμεταλλεύεται επιτόκια αγοράς και όχι τα χαμηλά επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας . Το εγχείρημα έχει και τεχνικά αλλά και θεσμικά προβλήματα που θα είναι δύσκολο να παρακαμφθούν Παρόλα αυτά αν γίνει δεκτό τότε η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα πετυχαίνει «με ένα σπάρο δύο τρυγόνια».

Έχει κέρδος από τα μεγαλύτερα επιτόκια κάνοντας μια διαχείριση διαθεσίμων και παράλληλα αποσιωπά όποιο σενάριο για πιστωτική γραμμή.

Τούτο διότι τόσο ο Πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Μάριο Ντράγκι όσο και ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γιάννης Στουρνάρας άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο της πιστωτικής γραμμής με σημείο αναφοράς της τράπεζες . Ειδικότερα έδειξαν να ανησυχούν για την δυνατότητα χρηματοδότησης τους με εγγύηση κρατικούς τίτλους από την Κεντρική Τράπεζα του Ευρώ μετά την λήξη του προγράμματος όταν θα αρθεί η εξαίρεση που υπάρχει σήμερα για τα ελληνικά ομόλογα . Με την εκ των προτέρων ενίσχυση τους όμως και με δεδομένο ότι θα έχουν ακόμη ικανή ποσότητα τίτλων για εγγυήσεις αποδεκτές από την ΕΚΤ (πχ τα ομόλογα του EFSF) αλλά και μέσω της διατραπεζικής αγοράς θα μπορούν να καλύπτουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες.

Τάσος Δασόπουλος