Εργαζόμενοι σε γιοτ κροίσων περιγράφουν την εργασιακή κόλαση που βιώνουν

Υπάρχουν άνθρωποι που σιχαίνονται να ζουν μέσα σε ένα γιοτ; Ναι υπάρχουν. Είναι αυτοί που εργάζονται μέσα σε αυτά και προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους

Βρετανοί που έχουν δει λοιπόν την άλλη, κακή πλευρά μίλησαν στην Daily Mail, περιγράφοντας ποια είναι η πραγματική ζωή των εργαζομένων στα γιοτ της χλιδής.

Αρχικά, την στιγμή που τα πλούσια αφεντικά και οι επισκέπτες τους απολαμβάνουν ξέγνοιαστες ώρες σε πολυτελείς σουίτες, το προσωπικό συνήθως μένει σε έναν μικρό χώρο στο κάτω μέρος του σκάφους με κοινές καμπίνες και χωρίς καθόλου παράθυρα.

Η χειρότερη τιμωρία βέβαια είναι οι ώρες εργασίας, οι οποίες μερικές φορές φτάνουν ακόμη και τις... 20.

Η αισθητικός Τζέιν Ρομπερτσον παρείχε τις υπηρεσίες της σε δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ, οι οποίοι την είχαν καλέσει να δουλέψει και στο γιοτ τους το 2013.

Η ίδια όμως το μετάνιωσε διπλά, καθώς όπως αναφέρει οι συνθήκες ήταν τραγικές για όλους τους εργαζόμενους στο σκάφος.

«Υπήρχαν 16 από εμάς στο πλοίο. Μια γυναίκα περνούσε όλη την ημέρα σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα με 12 πλυντήρια ρούχων και το μόνο που έκανε ήταν να πλένει ρούχα», ανέφερε και συνέχισε.

«Μερικές φορές δούλευα 16 ώρες την ημέρα. Ξυπνούσα ακόμη και στις 2 το ξημέρωμα αν κάποιος ήθελε μασάζ στο δωμάτιό του.

Η ίδια μάλιστα δεν αρνείται πως υπήρχαν και τα άβολα σχόλια για την εμφάνιση της από τα αφεντικά της, ενώ το μόνο θετικό στην όλη ιστορία είναι οι καλές αμοιβές και τα τιπς.

Από την άλλη έκπληξη προκαλούν και οι ιστορίες της Εμα Μπαμφορντ, η οποία πέρασε 6 μήνες σε ένα χλιδάτο ιστιοφόρο 85 τετραγωνικών μέτρων και βίωσε την απόλυτη κόλαση.

«Θυμάμαι κάποιους επισκέπτες να με ξυπνούν στη 1 το βράδυ και να μου λένε πως η κόρη τους θέλουν παγωτό, με αποτέλεσμα εγώ να πρέπει να κατέβω στην ξηρά και να ψάξω κάποιο πολυτελές εστιατόριο που να έχει παγωτό» περιέγραψε η Έμα, η οποία έχει γράψει μέχρι και βιβλίο με τις ιστορίες της.

Ωστόσο αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι οι νόμοι περί προστασίας των εργαζομένων των γιοτ, τα οποία ανήκουν σε χώρες- φορολογικούς παραδείσους.

Σύμφωνα με το ναυτικό δίκαιο, τα πιθανά ατυχήματα του συμβαίνουν επί του πλοίου αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τους νόμους της χώρας όπου είναι νηολογημένο το πλοίο. Ωστόσο όσα πολυτελή γιοτ έχουν σημαία χωρών- φορολογικών παραδείσων, όπως ο Παναμάς ή οι Βερμούδες, τότε στις χώρες αυτές οι νόμοι για την προστασία των εργαζομένων είναι πιο «χαλαροί».

Σε περίπτωση ας πούμε που υπάρξει ύποπτη εγκληματικότητα επί του σκάφους, μόλις αυτό φύγει 12 μίλια μακριά από την ακτογραμμή, δεν προστατεύεται πλέον από την αστυνομία της πλησιέστερης χώρας. Αντ 'αυτού, την ευθύνη φέρει το έθνος, του οποίου το πλοίο φέρει την σημαία του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του Γουίλ Μπλακ, ο οποίος έχασε την ζωή του σε ηλικία 28 ετών, την ώρα που εργαζόταν ως λοστρόμος σε πολυτελές γιοτ αξίας 15 εκατομμυρίων λιρών.

Σύμφωνα με την οικογένειά του, το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ, ενώ πιστεύεται ότι πέθανε μετά από την σύγκρουση της βάρκας που επέβαινε με μία άλλη στο λιμάνι του Μονακό.

Η οικογένειά του, λοιπόν, λέει ότι έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον καπετάνιο, ο οποίος τους ειδοποίησε πως είχε εξαφανιστεί, λέγοντας τους μάλιστα πως το πολυτελές γιοτ είχε φύγει από το Μονακό που πιστεύεται πως έγινε το ατύχημα.

«Ο γιος μας είχε πάρει να μας πει πως φτάνουν ώρες πριν και ο καπετάνιος μας είπε πως όχι μόνο είχαν φτάσει, αλλά είχαν φύγει μάλιστα από το σημείο», ανέφερε η μητέρα του άτυχου 28χρονου, προσθέτοντας πως το μόνο περισσότερο που της είπαν ήταν να μη ανησυχούν καθώς θα ρίξουν λίγα λουλούδια στο νερό και θα δώσουν τα πράγματά του στην αστυνομία.

«Ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ για αυτούς, απλά δεν τους ένοιαξε. Πού ήταν ο σεβασμός για τη ζωή του»; διερωτήθηκε η μητέρα τους.

Ο Τζέικομπ Νικόλ, 24 ετών, από την Κορνουάλη, είναι ακόμη ένας Βρετανός άνδρας που πέθανε ενώ εργαζόταν σε ένα σούπεργιοτ.

Ο ίδιος έπεσε από το γιοτ Ρώσου δισεκατομμυριούχου με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανατηφόρα στο κεφάλι το 2015.

Η απόφαση του δικαστηρίου μετά από σχετική έρευνα για τον θάνατό του ήταν πως αυτό οφειλόταν σε καθαρό ατύχημα, ενώ ο ιδιοκτήτης του γιοτ δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο, ούτε καν τηλεφώνησε στην οικογένειά του.

πηγή