Τα σενάρια κυβέρνησης εθνικής ενότητας και ο Καραμανλής

ta-senaria-kyvernhshs-ethnikhs-enothtas-kai-o-karamanlhs

Η αντίδραση του Μαξίμου μετά τη νέα, on camera αυτή τη φορά, παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού ερμηνεύθηκε ως αιχμή για μελλοντικές συζητήσεις. Τα σχέδια της Συγγρού είναι από την άλλη κάπως διαφορετικά

Η νέα, on camera αυτή τη φορά, παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή χθες υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη, παρέμβαση στην οποία ο πρώην πρωθυπουργός έδωσε εθνικές και υπερκομματικές διαστάσεις, προκάλεσε αίσθηση και την ελπίδα στους υποστηρικτές του “ναι” ότι θα επηρεάσει ένα κρίσιμο κομμάτι αναποφάσιστων ψηφοφόρων της παραδοσιακής κεντροδεξιάς και όχι μόνον.

Το 2004 εξάλλου ο κ.Καραμανλής είχε κατακτήσει την πρωθυπουργία και με σημαντικό αριθμό ψήφων προερχόμενων από μετακινήσεις, ακόμη και από το χώρο της αριστεράς προς τη Ν.Δ, ενώ παραμένει ο πιο συμπαθής στην κοινή γνώμη από τους πρώην πρωθυπουργούς.

Εξ ου και δέχθηκε πολλές εισηγήσεις να παρέμβει ακόμη πιο δραστικά από ότι με τη γραπτή του δήλωση το περασμένο Σάββατο, εισηγήσεις που απεδέχθη με την προϋπόθεση ότι θα ξεκαθάριζε πως η κίνηση του αυτή δεν υποκρύπτει κάποια προσωπική φιλοδοξία.

Στο χώρο της κεντροδεξιάς ωστόσο πολλοί εξακολουθούν και βλέπουν τον κ.Καραμανλή ως “χρυσή εφεδρεία” στην περίπτωση που όλες οι άλλες εναλλακτικές αποκλειστούν και η μόνη λύση σε ένα πολιτικό αδιέξοδο καταστεί η κυβέρνηση εθνικής ενότητας: Ποιο πολιτικό πρόσωπο θα μπορούσε σε αυτή την περίπτωση να είναι αποδεκτό από τη δεξιά μέχρι την αριστερά;

Η αντίδραση πάντως του Μεγάρου Μαξίμου χθες έκρυβε όχι μόνο ενόχληση, αλλά κατά ορισμένες ερμηνείες και μηνύματα εν όψει μίας πιθανής τέτοιας μελλοντικής συζήτησης. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακκελαρίδης δήλωσε ειδικότερα: “Παρακολουθούμε συνωστισμό πρώην πρωθυπουργών και πολιτικού προσωπικού να σπεύδουν να υπερασπιστούν το «ναι» στην πρόταση των δανειστών. Δικαίωμά τους. Δικαίωμα, όμως, και του λαού είναι να μην τους ξεχνά. Και να αποφασίζει για την αξιοπρέπεια και τα συμφέροντά του απερίσπαστος από τους εκβιασμούς και από την πρωτοφανή προπαγάνδα.”

Η -αυτονόητη επί της ουσίας- απόφαση του κ.Καραμανλή να υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας (αν και όχι χωρίς αιχμές για τα σφάλματα των Ευρωπαίων εταίρων) έβαλε κατά ορισμένους τέλος σε ένα υπόγειο πολιτικό “φλερτ” με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως απέφυγε να επιτεθεί στους υποστηρικτές του “όχι” και κινήθηκε σε ενωτικούς και μετριοπαθείς τόνους, κρατώντας έτσι -όσο αυτό είναι δυνατόν- λεπτές ισορροπίες και επιθυμώντας να διαφοροποιηθεί από έτερα πολιτικά πρόσωπα που τάχθηκαν με το “ναι”.