Εικόνες Αποκάλυψης στην Ανάληψη Αμαλιάδας

Άνοιξε η γη στα δύο

Δεν έχει προηγούμενο αυτό που συμβαίνει στο χωριό Ανάληψη του δήμου Ήλιδας. Σπίτια καταρρέουν σαν ψεύτικα και δρόμοι στα δύο σα να είναι από χαρτί. Οι κάτοικοι που ζουν το κατολισθητικό φαινόμενο ένα χρόνο τώρα, βλέπουν πως αυτό εξελίσσεται ραγδαία και απειλεί πλέον το σύνολο του χωριού. Οι γεωλόγοι δεν μπορούν για την ώρα να πουν τίποτα, παρακολουθούν την εξέλιξη του φαινομένου και φέρνουν γεωτρύπανα προκειμένου να ερευνήσουν τα αίτια που το προκαλούν. Μετά την χθεσινή κατάρρευση δύο σπιτιών και του κεντρικού δρόμου, δόθηκε εντολή να εκκενωθούν ακόμα δύο σπίτια, ενώ η επερχόμενη κακοκαιρία, μοιάζει με εφιάλτη για τους κατοίκους που φοβούνται πως οι νέες βροχοπτώσεις θα επιταχύνουν την εξέλιξη του φαινομένου με απρόβλεπτες συνέπειες.

Άνοιξε η γη

Το απόγευμα της Τετάρτης, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των κατοίκων άρχισε να μετακινείται ένα μεγάλο τμήμα του χωριού, δίπλα στο σημείο που πρωτοπαρουσιάστηκε η κατολίσθηση. Το πρώτο σπίτι που επλήγη και που εκκενώθηκε πριν από ένα μήνα, αυτή τη φορά υποχώρησε πιο πολύ και οι κατασκευές στον περιβάλλοντα χώρο του, διαλύθηκαν. Ο κεντρικός δρόμος «χάθηκε» σε μήκος περίπου πενήντα μέτρων, καθώς άνοιξε στα δύο και βυθίστηκε κατά τρία μέτρα. Όμως η καταστροφή δεν σταματά εκεί και η γη σχίζεται ακόμα περισσότερο παρασύροντας ένα σπίτι. Είναι αυτό της οικογένειας του Κώστα Σπυρόπουλου, που την περασμένη Τρίτη ενημερώθηκε να το εκκενώσει. Το έκανε την Τετάρτη το πρωί και μετά τις παραινέσεις των συγχωριανών του καθώς ο ίδιος δεν ήθελε να φύγει και λίγες ώρες αργότερα, το σπίτι παρασύρθηκε από την κατολίσθηση.

«Καλύτερα να ήμουν μέσα να με έπαιρνε μαζί του…»

«Ξέρεις παιδάκι μου πως ερχόντουσαν εδώ κάθε Σαββατοκύριακο, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου; Τα ΄χασα όλα. Καταστράφηκα… Που να πάω να μείνω… Που να πάω… Στο σπιτάκι μου». Με δάκρυα στα μάτια και με αυτά τα λόγια ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που κατέρρευσε προχθές, Κώστας Σπυρόπουλος, προσπαθεί να βρει κουράγιο για να αντιμετωπίσει αυτό που συνέβη. Το σπίτι που έχτισε με κόπο μαζί με τη σύζυγό του, το σπίτι που ήρθαν στον κόσμο τα δέκα παιδιά του, εκεί που πρωτοέπαιξαν τα 27 !!! εγγόνια του, δεν υπάρχει πια.

Οι κόποι μιας ζωής, οι όμορφες μα και οι δύσκολες στιγμές, οι αναμνήσεις… κατέρρευσαν τώρα. Στα 87 του χρόνια ο κ. Κώστας δεν αντέχει και λυγίζει. «Καλύτερα να με έχωνε μέσα» λέει έχοντας χάσει κάθε κουράγιο και βουρκώνει… «Δεν υπάρχει άλλη μέρα για μένα. Καλύτερα να πέθανα μέσα εκεί». Ο κόσμος ήταν αυτός που τον παρακίνησε να φύγει. Αυτός, ο σύζυγός του και η κόρη του με σοβαρά προβλήματα υγείας που ζει μαζί τους.

«Και που ζω τι το θέλω» λέει γεμάτος απελπισία… Μάταια προσπαθήσαμε να τον παρηγορήσουμε. «Που είναι τα παιδιά μου, που είναι τα εγγόνια μου, να έρθουν πάλι, κάθε Σαββατοκύριακο, να μαζευτούμε, όλη η οικογένεια…» λέει και κοιτά πάντα βουρκωμένος το διαλυμένο πλέον σπίτι, που μέχρι λίγες ώρες πριν ζούσε μέσα σε αυτό.