''Σκιτσοφρενής'' κυκλοφορεί στους δρόμους

Hταν 23 χρονών όταν τα παιδιά των χωριών του Ταϋγέτου του ζήτησαν, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, να φιλοτεχνήσει έναν τοίχο, στον δρόμο Καλαμάτας - Σπάρτης, με μηνύματα υπέρ του περιβάλλοντος...

Πέντε χρόνια αργότερα ο 28χρονος σήμερα αγρότης Κώστας Λούζης με το ψευδώνυμο «Σκιτσοφρενής» έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες τοίχους της Καλαμάτας. Eχει γίνει γνωστός σ' ολόκληρο τον κόσμο μέσα από μια φωτογραφία που επιλέχθηκε στις 120 καλύτερες για το 2012 από το διεθνές πρακτορείο Reuters.

Πρωτοδημοσιεύθηκε πέρσι την άνοιξη στο περιοδικό STERN αλλά και πριν λίγες ημέρες στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Spiegel.

Ο Κ. Λούζης καλλιεργεί τις ελιές του στα Καλιαντέικα της Μάνης. Θεωρεί ότι το γκράφιτι είναι τέχνη αλλά πάνω απ' όλα να είναι παράνομο, ιδιαίτερα το σύνθημα στον τοίχο, που «είναι πάντα εχθρός του συστήματος». Ο Κ. Λούζης είναι μουσικός. Συμμετέχει σε συγκρότημα με φίλους παίζοντας hip hop.

Τα έργα σου τι είναι; Γκράφιτι, ζωγραφική, σκίτσα;

Ξεκίνησα κάνοντας γκράφιτι, όμως, σιγά σιγά διαπιστώνω ότι τα έργα αυτά ξεπερνούν τα όρια του γκράφιτι, όπως τα ξέρουμε. Iσως μπορούν να χαρακτηριστούν «street art», αλλά και πάλι το «street art» είναι κάπως αποστειρωμένο σε σχέση με το γκράφιτι.

Δεν μπορώ να βάλω αυτά τα έργα σε κάποια κατηγορία. Iσως μπορούμε να πούμε ότι είναι τέχνη του δρόμου.

Τα σημεία στα οποία ζωγραφίζεις πώς τα επιλέγεις; Πρέπει να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις;

Oχι. Να είναι μόνο παραμελημένα από τον άνθρωπο. Να έχουν παρακμή πάνω τους, γιατί πιστεύω ότι εκεί χρειάζεται περισσότερο το χρώμα. Και με το χρώμα που δίνω θυμίζω στον άνθρωπο ότι αυτό το μέρος το είχε παρατήσει.

Eνα έργο σου απεικονίζεται σε μια από τις 120 καλύτερες φωτογραφίες του διεθνούς πρακτορείου Reuters για το 2012. Αυτό πώς σε έκανε να αισθανθείς;

Αυτή η φωτογραφία με τιμά και έπιασε ακριβώς αυτό που ήθελα να περάσω. Hταν ένα έργο που έφτιαξα το 2009 προς το 2010, όταν πρωτοήρθε η κρίση στην Ελλάδα. Τότε εγώ, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος σε αυτό τον τόπο, είχαμε αρχίσει και τρελαινόμασταν. Οπότε νιώθαμε οργή, προβληματισμό και αγανάκτηση. Θεώρησα ότι έπρεπε να φτιάξω κάτι που να εκφράζει αυτά τα συναισθήματα. Μετά, όμως, είδα ότι αυτό το έργο άρχισε να τρομάζει. Κρατάω, λοιπόν, τη φωτογραφία του Reuters, η οποία δείχνει την Ελλάδα του τότε, αλλά τώρα θέλω να δείχνω μια άλλη εικόνα της κοινωνίας, μια θετική εικόνα που λέει ότι πρέπει να κινηθούμε ήρεμα, ό,τι και να γίνει.

Τα μηνύματα που έχουν τα έργα σου είναι δικά σου;

Κάποιες φορές βάζω δικούς μου στίχους, γιατί ασχολούμαι με τη μουσική, είμαι στιχουργός. Κάποιες άλλες φορές οι στίχοι είναι των Active Member, στη μουσική οικογένεια των οποίων ανήκω, αλλά έχω χρησιμοποιήσει και στίχους ποιητών, όπως του Καβάφη, όπως και τραγουδοποιών, του Αγγελάκα.

Τοιχογραφίες

«Θέλω να μείνουν οι ιδέες μου»

Σημαντικότερα ως προς τον συμβολισμό τους θεωρεί τα έργα που έχει φιλοτεχνήσει σε χώρους κοινωνικής προσφοράς.

Τονίζει χαρακτηριστικά: «Υπάρχει όμως ένας πολύ σημαντικός συμβολισμός για τα έργα που έχω κάνει στο Κοινωνικό Ιατρείο. Μου έχει κάνει τεράστια εντύπωση η ανιδιοτελής προσφορά των γιατρών, των νοσηλευτών και όλων των εθελοντών του Κοινωνικού Ιατρείου, είναι οι ήρωές μου αυτοί οι άνθρωποι. Ετοιμάζομαι να βάψω σε έναν ακόμη πιο συμβολικό χώρο, στο ΚΕΘΕΑ «Κύτταρο», στη Σπερχογεία.

Γνώρισα τα παιδιά του ΚΕΘΕΑ και είναι πραγματικοί ήρωες. Παίζεται πραγματικά η ίδια η ζωή τους και έχουν επιλέξει να ζήσουν. Είναι πολύ σπουδαία παιδιά».

Σε απασχολεί αν τα έργα σου θα μείνουν στον χρόνο; Αν θα βρίσκονται στους τοίχους και ύστερα από 50 χρόνια;

Οχι. Αυτό που με απασχολεί είναι τα έργα μου να έχουν μείνει στο μυαλό κάποιων ανθρώπων ύστερα από 50 χρόνια και, αν είναι δυνατόν, να τους έχουν βοηθήσει στη ζωή τους. Δεν θέλω να βλέπω το όνομά μου στον τοίχο. Θέλω να βλέπω τις ιδέες μου στα μυαλά κάποιων ανθρώπων.

Πηγή: ethnos.gr